مقایسه تأثیر سخنرانی بازخوردی و سخنرانی سنتی بر یادگیری و رضایتمندی دانشجویان در درس مراقبت‌های ویژه پرستاری

مقدمه: با وجود این که روش سخنرانی سنتی روشی مناسب جهت انتقال دانش و اطلاعات می‌باشد، اما جهت موضوعات دشوار و انتزاعی، یادگیری طولانی مدت و سطوح بالای یادگیری مانند تحلیل و ترکیب مناسب نمی‌باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر سخنرانی بازخوردی بر میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان در درس مراقبت‌های ویژه پرستاری نسبت به سخنرانی سنتی صورت گرفت. روش: مطالعه نیمه تجربی حاضر از نوع مطالعات پژوهش در آموزش می‌باشد که در دانشکده پرستاری و مامایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در نیم سال اول تحصیلی 1390 انجام شده است. 26 جلسه درس مراقبت‌های ویژه پرستاری به صورت تصادفی بین روش سخنرانی بازخوردی و سخنرانی سنتی تخصیص یافت. نمونه‌های مورد مطالعه 33 دانشجوی پرستاری ترم تحصیلی 6 بودند. یادگیری دانشجویان از طریق برگزاری پیش آزمون، پس آزمون، امتحانات میان ترم و پایان ترم ارزیابی شد. از یک فرم نظرسنجی پایا و روا جهت سنجش دیدگاه دانشجویان و میزان رضایتمندی آنان از روش‌های تدریس استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS تحت ویندوز نسخه 17 و آزمون‌های آماری تی‌تست و من‌ویتنی با در نظر گرفتن آلفای 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان‌دهنده تفاوت آماری معناداری برحسب میانگین نمرات میان ترم و پایان ترم دانشجویان در دو روش سخنرانی سنتی و سخنرانی بازخوردی می‌باشد (001/0=p). اگرچه دانشجویان از هر دو روش رضایت داشتند، اما تفاوت آماری معناداری نیز در میزان رضایت دانشجویان از روش سخنرانی بازخوردی مشاهده گردید (05/0p